but po operacji palucha sztywnego
Witam. Jestem obecnie po operacji stopy a dokładnie po operacji palucha sztywnego miałem przeprowadzony zabieg cheilektomii były usuwane narosla które powstały na skutek po urazie jest to moja 2 operacja na ten staw, wcześniejsza była mega pomyłka jak to lekarze stwierdzili jednogłośnie a mianowicie, nacięcie w zupełnie innym miejscu niż obecne oraz tak naprawdę nie
podstawowe - zakładka przygotowanie do operacji: Znieczulenie: standardowo podpajęczynówkowe, blok okołokostkowy: Pobyt w Szpitalu: do 4 - 6 po operacji: Okres znacznej dysfunkcji: 2 tygodnie: Okres ograniczonej dysfunkcji: 2 - 6 tygodni po operacji: Zdjęcie szwów - pierwsza wizyta: 12 -16 dni po operacji: Zmiana opatrunków: co 3 - 4 dni
Zabieg usunięcia osteofitów z palucha. Witam, od mojego ortopedy dostałam skierowanie na zabieg usunięcia osteofitów z palucha stopy. Stawu praktycznie nie ma, szczelina niewidoczna, staw pogrubiony i bardzo bolesny, Ponieważ czas oczekiwania na zabieg planowy jest długi zdecydowałam się na zabieg płatny. I tu pojawił się problem
Zwykle przy tej chorobie nie występuje odchylenie palucha – jeśli już można je zaobserwować, jest ono bardzo niewielkie. Przyczyny palucha sztywnego – urazy i inne choroby. Bezpośrednio przyczyną palucha sztywnego są zmiany zwyrodnieniowe stawu śródstopno-paliczkowego, które prowadzą do coraz większej jego deformacji.
49K views, 555 likes, 26 loves, 227 comments, 2K shares, Facebook Watch Videos from Schronisko Na Paluchu: NOWINKA WRÓCIŁA DO SCHRONISKA PO OPERACJI
naskah drama pendek 4 orang 2 perempuan 2 laki laki. W mało zaawansowanych przypadkach leczenie palucha sztywnego można zacząć od leczenia zachowawczego. Stosuje się miejscowe chłodzenie, leki przeciwzapalne doustne oraz miejscowe. Często dużą poprawę przynosi stosowanie odpowiedniego obuwia – zwykle ulgę przynosi noszenie butów o dość sztywnej podeszwie zapobiegającej nadmiernemu ruchowi w stawie śródstopno-paluchowym. Dobrze, jeżeli buty mają dodatkowo podeszwę o kołyskowej budowie ułatwiającej przetaczanie stopy. Ulgę mogą dać również zabiegi rehabilitacyjne przeciwzapalne, takie jak: krioterapia, pole magnetyczne, jonoforeza. Nie zaleca się natomiast prób „rozćwiczenia” nie udaje się uzyskać zwiększenia zakresu ruchomości, za to często można w ten sposób zmniejszyć stan zapalny i dolegliwości bólowe. Nie ma obecnie dowodów na skuteczność leczenia palucha koślawego poprzez iniekcje dostawowe z kwasu hialuronowego lub osocza bardziej zaawansowanych przypadkach palucha sztywnego konieczne jest leczenie operacyjne. Metod operacji palucha sztywnego jest dużo, wybór właściwej zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby. W mało zaawansowanych stadiach, leczenie palucha sztywnego można zacząć od leczenia zachowawczego. Ważne jest też doświadczenie chirurga stopy oraz akceptacja przez pacjenta danej metody leczenia. Zdjęcie: Operacja palucha sztywnegopowstawania osteofitów (wyrośli kostnych) w obrębie stawu śródstopno-paluchowego. Osteofity powodują miejscowe drażnienie tkanek miękkich oraz ograniczają zakres ruchomości w stawie,uszkodzenia chrząstki stawowej – co z kolei powoduje przewlekły stan zapalny oraz odsłonięcie zakończeń nerwowych znajdujących się w warstwie podchrzęstnej (sama chrząstka stawowa jest nieunerwiona). W bardziej zaawansowanych przypadkach palucha sztywnego konieczne jest leczenie operacyjne Metod operacji palucha sztywnego jest dużo, wybór właściwej zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby W mało zaawansowanych przypadkach palucha sztywnego leczenie można zacząć od leczenia zachowawczego Metody operacyjne możemy podzielić na te, które zachowują staw i te, które nie zachowują naturalnego stawu z powodu zbyt rozległego zniszczenia chrząstki stawowej. Warto zaznaczyć, że na chwilę obecną nie istnieją metody regeneracji chrząstki to jedna z częściej wykonywanych operacji palucha sztywnego, choć w naszej opinii jest ona nadużywana. Przynosi dobre wyniki we wczesnych etapach choroby. Polega na ścięciu grzbietowej 1/3 grubości głowy I kości śródstopia. W ten sposób usuwamy osteofity występujące po grzbietowej stronie, a także likwidujemy uderzanie podstawy palucha w grzbietowy fragment głowy I kości śródstopia. Operację można wykonać z dostępu grzbietowo-przyśrodkowego bądź z dostępu przyśrodkowego. Jest to dobra metoda do przypadków mało zaawansowanych, gdzie głównym problemem jest obecność natomiast zaobserwować nadużywanie cheilectomii – w bardziej zaawansowanych przypadkach zwykle nie daje dobrych wyników. Czasami popełniany jest również błąd polegający na usunięciu jedynie osteofitów. Cheilectomię można łączyć z innymi metodami przy bardziej zaawansowanych zmianach. Niewątpliwą zaletą metody jest jej stosunkowo nieduża inwazyjność. Pacjent może tego samego dnia wyjść do domu, może też od razu w pełni obciążać stopę. Zdjęcie: RTG osteofit na grzbietowej stronie głowy I kości śródstopia Jest to osteotomia paliczka proksymalnego palucha. Polega na wycięciu trójkątnego fragmentu z paliczka palucha co powoduje jego zagięcie do góry. Jest to korzystne, ponieważ w paluchu sztywnym obserwujemy ograniczenie zgięcia grzbietowego. Osteotomia Moberga dość szybko się zrasta, nie wymaga specjalnego unieruchomienia. Wykonuje się ją jako dodatek do innych operacji palucha sztywnego, nie jest raczej stosowana jako metoda I kości śródstopia przynosi duże korzyści – powoduje zmniejszenie obciążeń przenoszonych przez staw śródstopno-paluchowy. Powoduje również rozluźnienie tkanek miękkich otaczających staw – dzięki temu staw staje się mniej zwarty, poprawia się zakres ruchomości i zmniejszają dolegliwości dobrym wskazaniem jest sytuacja, jeżeli u pacjenta I kość śródstopia jest najdłuższą kością śródstopia (najczęściej najdłuższa jest II kość śródstopia). Osteotomie skracającą I kość śródstopia łączy się zazwyczaj z cheilectomią. W Poradni Chorób Stopy wykonujemy osteotomię Weil’a I kości śródstopia. Zazwyczaj przynosi bardzo dobre efekty w przypadkach mało i średniozaawansowanych. W przypadkach zaawansowanych, gdzie praktycznie nie ma już chrząstki stawowej należy rozważać inne metody operacyjne. Zdjęcie: Osteotomia Weil I kości śródstopia RTG AP Zdjęcie: Osteotomia Weil I kości śródstopia RTG boczneNowoczesne metody leczeniapalucha sztywnegoPaluch sztywny / Novum Ortopedia Leczenie palucha sztywnego zależy od stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych i stopnia nasilenia dolegliwości bólowych, aktywności pacjenta. Decyzja o sposobie leczenia jest podejmowana obuwia z twardą, płaską podeszwą o szerokim przodzie (dla zmniejszenia ucisku na palce stopy), kołyskowa podeszwa (patrz zdj. 5)Fizykoterapia – działanie przeciwzapalne stawu MP IOrtezy usztywniające staw MP I– ortezy, zmniejszają zapalenie ale nawet długotrwałe stosowanie nie usuwa przyczyny dolegliwościModyfikacja aktywnościIniekcje dostawowe zdj. 5 But o kołyskowej podeszwie Należy podkreślić że nieoperacyjne metody leczenia palucha sztywnego są ograniczone. Możemy jedynie zmniejszyć dolegliwości bólowe ale zmiany powstałe w stawie MPI nie ulegną zmniejszeniu. Dlaczego należy zdecydować się na operacje palucha sztywnego?Jest to schorzenie postępujące, wraz z upływem czasu zmniejsza się zakres ruchomości w stawie MP I, dolegliwości bólowe nasilają się, zwyrodnienie obejmuje większy zakres struktur stawu MP I wymagających leczenia. Przy bardziej zaawansowanych zmianach zakres operacji jest większy a często możliwe jest już tylko wykonanie usztywnienia zajętego zmianami stawu. Chód ze zmianami zwyrodnieniowymi jest zaburzony – pacjent oszczędza wewnętrzną części stopy, oszczędza zajętą kończynę co skutkuje zmianami w innych wyżej położonych stawach zajętej kończyny, kręgosłupa oraz przeciążeniem kończyny po drugiej operacyjnym usuwamy przyczynę dolegliwości bólowych oraz wpływamy na zwiększenie zakresu ruchomości w stawie MPI, usuwamy powstałe zniekształcenie stopy, zahamowujemy rozwój zniekształcenia. W przypadku zmian zwyrodnieniowych III stopnia leczenie polega na wykonaniu usztywnienia stawu MPIGwarantujemy naszym pacjentom opiekę na każdym etapie leczenia na najwyższym poziomie. Dzięki stworzeniu wyszkolonego i doświadczonego zespołu ludzi; pań pielęgniarek, lekarzy, rehabilitantów. Gdy zmiany zwyrodnieniowe są nasilone, ból uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się i nie mam poprawy po leczeniu zachowawczym jedyną skuteczną metodą leczenia jest leczenie operacyjne Dysponujemy kilkoma skutecznymi metodami operacji palucha wyborze danej metody operacyjnej decyduje stopień zaawansowania zmian, charakter zmian oraz oczekiwania pacjenta. Według danych naukowych leczenie operacyjne jest jedyną skuteczną metodą leczenia palucha sztywnego. Cheilektomia to najczęściej wykonywana operacja w przypadku leczenia umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych stawu MP ona na wycięciu wyrośli kostnych z głowy I kości śródstopia oraz paliczka palucha (ryc. 6). W wyniku tego uzyskujemy zniesienie dolegliwości bólowych stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości w stawie, możliwość bezbólowego poruszania się. ryc. 6 schemat stawu MP I widok od bokuWyrośla kostne które usuwamy Dzięki takiej technice pacjent może opuścić ośrodek zabiegowy już w dniu operacji, może mieć wykonaną korekcję jednoczasową obu stóp a także może obciążać kończynę bezpośrednio po operacji. Pozwala ona na wdrożenie rehabilitacji, wykonywania ćwiczeń zakresu ruchomości stawu MPI już w dniu operacji przez co pacjent bardzo szybko wraca do pełni sprawności w 3-5 tyg. W przypadku konieczności uzyskania większego zakresu ruchomości w stawie MP I wykonujemy osteotomie typu Moberg. Zabieg ten polega na wycięciu „klina” otwartego do góry w paliczku proksymalnym palucha oraz zespolenia kości przy pomocy klamry. Klin wycięty z paliczka palucha zdj 7. RTG boczne po osteotomii MOBERG W przypadku zmian zwyrodnieniowych o średnim zaawansowaniu posługujemy się osteotomią skracającą I kość śródstopia – Osteotomia wg. Hohmanna lub też wszczepienia endoprotezy stawu MPI – Futura Primus Flexible Great Toe (FGT). Osteotomia części dystalnej I kości śródstopia wg. Hohmanna polega na przecięciu głowy pierwszej kości śródstopia pod kątem 45st. i przesunięciu głowy temu uzyskujemy odbarczenie stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości a także obniżenie głowy I kości śródstopia. Zabieg ten polega na usunięciu stawu MPI i zastąpieniu go silikonowym implantem. Dzięki temu odzyskujemy bezbolesny ruch w stawie MPI. Jest to zabieg dedykowany dla starszych osób, mniej przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych jedną sprawdzoną metodą operacji (tzw. złotym standardem) jest wykonanie usztywnienia stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego (artrodeza stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego)Zabieg polega na usunięciu wyrośli kostnych stawu MPI, przygotowaniu powierzchni do zespolenia oraz wykonania stabilizacji paliczka proksymalnego z pierwszą kością śródstopia przy pomocy płyty i śrub. Paluch sztywny – leczenie, operacja – Gabinet podologiczny Foot-Med KrakówUmów wizytę u dr. Jana Paradowskiego – kliknij tutajCzym jest tzw. paluch sztywny?Paluch sztywny (hallux rigidus) jest schorzeniem stawu umiejscowionego u podstawy dużego palca u ból i sztywność w obrębie stawu i sprawia, że z czasem coraz trudniej jest zgiąć palec. Termin ‘hallux’ oznacza duży palec u stopy, a ‘rigidus’ sztywność, niemożność zgięcia. Schorzenie noszące nazwę ‘paluch sztywny’ jest rodzajem choroby zwyrodnieniowej choroba może dawać duże dolegliwości, a nawet ograniczać sprawność, ponieważ paluch jest używany przy chodzeniu, schylaniu się, wspinaniu i staniu. Wielu pacjentów myli paluch sztywny z halluksem, który dotyczy tego samego stawu, ale jest innym schorzeniem, wymagającym innego rodzaju paluch sztywny jest postępującym schorzeniem, zakres ruchów w obrębie palucha zmniejsza się w miarę upływu czasu, aż do końcowego stadium sztywności, kiedy to paluch staje się odrętwiały lub dochodzi do stanu zwanego ‘zamrożonym stawem’.PrzyczynyNajczęstszymi przyczynami wystąpienia palucha sztywnego są: wadliwa funkcja (biomechanika) i nieprawidłowości strukturalne stopy, które mogą prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów w obrębie rodzaj choroby stawów – który wynika ze zużycia – zazwyczaj rozwija się u osób dotkniętych defektami, które zmieniają sposób funkcjonowania ich stopy i palucha. Dla przykładu, osoby z obniżonymi łukami stopy lub nadmierną pronacją (podwijaniem się) kostek, są podatne na rozwijanie się palucha niektórych osób skłonność do występowania palucha sztywnego jest rodzinna i jest skutkiem dziedziczenia budowy stopy podatnej na rozwinięcie tego schorzenia. W innych przypadkach jest ono związane z nadmiernym obciążaniem, zwłaszcza u osób wykonujących czynności lub pracę, która zwiększa nacisk na duży palec, są to np. pracownicy, którzy muszą się pochylać lub kucać. Paluch sztywny może być także skutkiem urazu, takiego jak uderzenie się w palec. Może powstawać również w wyniku chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów lub dna moczanowa. Twój chirurg może określić przyczynę palucha sztywnego i zalecić najlepsze wczesnych objawów zaliczają się:Ból i sztywność palucha podczas jego obciążania (chodzenia, stania, pochylania się)Ból i sztywność nasilające się podczas zimnej, wilgotnej pogodyTrudności z wykonywaniem niektórych czynności (bieganie, kucanie)Opuchlizna i stan zapalny wokół stawuW miarę rozwoju choroby mogą pojawić się dodatkowe objawy, takie jak:Ból , nawet w spoczynkuTrudności w noszeniu obuwia, z powodu powstawania wyrośli kostnychTępy ból w obrębie biodra, kolana lub dolnej części pleców, spowodowany zmianą sposobu chodzeniaUtykanie (w poważnych przypadkach)DiagnozaIm wcześniej schorzenie zostanie zdiagnozowane, tym łatwiej jest je leczyć. Z tego powodu najlepiej będzie, jeśli udasz się do chirurga, gdy tylko zauważysz pierwsze objawy. Jeśli poczekasz aż do momentu powstania wyrośli kostnych, trudniej będzie wyleczyć Twoje diagnozowania palucha sztywnego chirurg zbada Twoją stopę i będzie poruszał Twoim dużym palcem, by określić jego zakres ruchów. Zdjęcie rentgenowskie pomaga w określeniu obecności zapalenia stawów oraz oceny obecności wyrośli kostnych lub innych nieprawidłowości, które mogły powstać w przebiegu zachowawczeW wielu przypadkach wczesne podjęcie leczenia może zapobiec lub opóźnić konieczność leczenia chirurgicznego w przyszłości. Leczenie łagodnych lub umiarkowanych przypadków palucha sztywnego obejmuje następujące metody:Zmiana obuwia. Buty z szerokimi noskami wywierają mniejszy nacisk na Twój palec. Buty o sztywnej lub zaokrąglonej podeszwie również mogą być ortopedyczne. Dopasowane wkładki ortopedyczne mogą poprawić funkcję niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen, mogą być zalecane w celu zmniejszenia bólu i stanu steroidów może zmniejszyć stan zapalny i ultradźwiękami lub inny rodzaj fizjoterapii może być wykorzystany w celu przyniesienia tymczasowej konieczna jest operacja?W niektórych przypadkach operacja chirurgiczna jest jedynym sposobem na zlikwidowanie lub zmniejszenie bólu. Istnieje kilka metod operacji stosowanych w leczeniu palucha sztywnego. Wybierając procedurę lub połączenie kilku metod, dostosowanych do danego przypadku, chirurg weźmie pod uwagę stopień deformacji, określony w oparciu o zdjęcie rentgenowskie, Twój wiek, poziom Twojej aktywności i inne czynniki. Długość okresu rekonwalescencji będzie zależeć od rodzaju przeprowadzonej wizytę u dr. Jana Paradowskiego – kliknij tutajdr Jan Paradowski ©Paluch sztywny – przyczyny, objawy, leczenieMasz ograniczenia ruchomości w obrębie palucha? Odczuwasz ból w dużym palcu podczas chodzenia? Pojawił się obrzęk? Możesz cierpieć na schorzenie występujące pod nazwą paluch sztywny (hallux rigidus). Jego przyczyna związana jest ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu śródstopno-paliczkowego palucha. W przeciwieństwie do haluksa, czyli palucha koślawego w przypadku palucha sztywnego nie występuje odchylenie palucha, czy też przyśrodkowe przemieszczenie pierwszej kości śródstopia. Ewentualnie jest ono bardzo ma charakter postępujący i może skutkować nawet całkowitym zniszczeniem stawu śródstopno-paliczkowego. Paluch sztywny dotyka najczęściej osoby dorosłe pomiędzy 30, a 60 rokiem życia. Leczenie palucha sztywnego polega na zabiegach fizykoterapeutycznych oraz specjalnie dobranych ćwiczeń. Dowiedz się więcej na temat tego schorzenia. Sprawdź, jakie objawy daje paluch sztywny, jakie są przyczyny powstania dolegliwości i jak wygląda skuteczne leczenie?Przyczyny sztywnego palucha są bardzo zróżnicowane. Na przestrzeni ostatnich lat i wielu badań specjaliści ustalili, że paluch sztywny może być związany z poważnymi urazami palucha (np. złamania). Także mikrourazy palucha, które nie wymagają z reguły opieki lekarskiej mogą z czasem prowadzić do palucha sztywnego. Dotyczy to przeważnie sportowców, w tym głównie piłkarzy oraz zawodników sztuk walki. Jest to związane z kontaktowością tych dyscyplin sportu. Znacznie rzadziej mikrourazy w obrębie palucha przytrafiają się koszykarzom, lekkoatletom, czy tenisistom. Na rozwój palucha sztywnego wpływ ma również tego schorzenia u członków rodziny znacznie zwiększa szansę rozwoju omawianej choroby u przyszłych pokoleń. Warto jednak zaznaczyć, że predyspozycje genetyczne nie zawsze kończą się chorobą sztywnego palucha. Schorzenie może być też wywołane nieprawidłowościami w budowie stawu oraz kości śródstopia. Chodzi tu o kształt powierzchni stawowej oraz o nieprawidłową budowę głowy I kości śródstopia. Wśród innych przyczyn wymienia się nadmierną długość palucha, chorobę Charcota, dnę moczanową, choroby reumatyczne, czy też jałową martwicę głowy pierwszej kości już zostało wspomniane paluch sztywny daje takie objawy jak zaczerwienienie stawu śródstopno-paliczkowego, któremu może towarzyszyć obrzęk. Poza tym, występuje ograniczenie ruchomości w obrębie palucha. Pacjenci z tym schorzeniem skarżą się też na ból palucha, który doskwiera zwłaszcza w czasie poruszania się. Jest to szczególnie odczuwalne, gdy chodzi się w zbyt ciasnym obuwiu. Paluch sztywny może również być nieco ocieplony w porównaniu do innych części zachowawcze tego schorzenia polega przede wszystkim na nieinwazyjnych zabiegach fizjoterapeutycznych. Dodatkowo można zastosować ćwiczenia rozluźniające oraz terapię manualną. Niezwykle ważne jest również chodzenie w wygodnym obuwiu, które nie uciska palców. Jeżeli to możliwe, to warto wykonać sobie termoplastyczne wkładki ortopedyczne. Poprawiają one wydatnie komfort chodzenia, zmniejszają dolegliwości bólowe oraz poprawiają biomechanikę stopy. Wykonuje się je na podstawie badania komputerowego stóp. Właśnie dlatego są idealnie dopasowane do stóp pacjenta. Leczenie zachowawcze palucha sztywnego powinno być wielotorowe i obejmować:terapię falą uderzeniową, której skuteczność sięga 80%. Zabiegi falą uderzeniową doskonale rozluźniają ścięgna i mięśnie wokół stawu śródstopno-paliczkowego, zmniejszają obrzęk i ból. Terapia wspomaga również produkcję naturalnego kolagenu niezbędnego do prawidłowej pracy rozluźniające, których celem jest zmniejszenie obrzęku w stawie. W tym celu należy unieść wyprostowaną nogę tak, by była powyżej poziomu serca. Leżąc można sobie podłożyć pod stopę dwie poduszki, tak by krew odpływała ze stopy swobodnie w kierunku rozluźniające aparat mięśniowy stopy. Głównie chodzi o przetaczanie podeszwą stopy piłki tenisowej – od palców do pięty i z powrotemciepłe rozluźniające kąpiele i samodzielny masaż stóp oraz łydekpoprawę ruchomości, którą osiąga się stosując terapię manualną w obrębie stawów palucha i stopykinesiotaping korekcyjny, którego celem jest nie tylko zabezpieczenie palucha, ale i prawidłowego ustawienie gowygodne obuwie na płaskim obcasie, najlepiej sportowe. Chodzi o to, by pacjentowi było jak najwygodniej, by obuwie nie uciskało wkładki ortopedyczne formowane na ciepło, wykonywane na podstawie badania komputerowego stópW sytuacji gdy leczenie sztywnego palucha metodami nieinwazyjnymi nie przyniosło pożądanych rezultatów można wykonać zabieg chirurgiczny. Należy jednak pamiętać, że operacja palucha to rozwiązanie ostateczne, które nie daje 100% gwarancji wyleczenia i wiąże się ze żmudną rehabilitacją. Metody leczenia operacyjnego sztywnego palucha to:Cheilektomia – prosty zabieg, który polega na usunięciu wyrośli kostnych na grzbietowej powierzchni stawu śródstopno-podeszwowegoEndoprotezoplastyka stawu podstawno-paliczkowego paluchaZabieg wg Kellera-Brandesa – częściowe usunięcie podstawnego paliczka paluchaArtrodeza – usztywnienie stawu podstawno-paliczkowegoZanim jednak zdecydujesz się na zabieg chirurgiczny sztywnego palucha radzimy Ci wypróbować wszelkie metody leczenia Sztywny :: Centrum Medyczne Bimed ŁódźCzas zabiegu 60-90 zewnątrzoponowePaluch sztywnyChoroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłą niezapalną chorobą stawów o etiologii wieloczynnikowej, będącą następstwem zaburzenia równowagi pomiędzy procesami regeneracji oraz degradacji chrząstki stawowej i tkanki podrzęstnej. Choroba znacznie ograniczająca zgięcie grzbietowe w stawie śródstopno-palcowym palucha. Dolegliwość ta wiąże się z bólem, stanem zapalnym i obrzękiem w obrębie palucha. Występuje nieco częściej u mężczyzn i rozwija się ok. 50 toku życia. Paluch sztywny to schorzenie z postępującym ograniczeniem ruchomości pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. Bolesne zwyrodnienie spowodowane ścieraniu się chrząstki na skutek czego powstają wyrośla kostne na powierzchniach schorzenia zależy od dolegliwości bólowych pacjenta oraz stopnia nasilenia zmian zwyrodnieniowych. W postaciach miernie zaawansowanych stosuje się leczenie zachowawcze, natomiast w znacznych dolegliwościach bólowych przeprowadza się leczenie zabiegiem pacjent kierowany jest najpierw na konsultację u ortopedy, który szczegółowo opowiada o jego przebiegu i informuje o ostatecznym to także dobry moment by porozmawiać o swoich wątpliwościach i zadać lekarzowi pytania. Zachęcamy pacjentów, by przed tą wizytą przygotowali listę nurtujących ich standardowe etapy zabiegu składają się:Zabieg i okres tuż po zabiegu:Obejmuje operację, wykonywaną w znieczuleniu zewnątrzoponowym. Chory musi być na czczo. Pacjent wraca do domu następnego dnia po zabiegu. Pacjent pozostaje w klinice około doby po jest przygotowywany do zabiegu i znieczulenia przez cały zespół lekarzy i kilkunastu godzinach od zabiegu pacjent może poruszać się z pomocą kul i specjalnego obuwia. Specjalistyczne obuwie trzeba nosić ok. 3-6tyg w zależności od wykonanego zabiegu operacyjnego. W celu bezpieczeństwa pacjent zaopatrywany jest w odpowiednie obuwie, które pozwala na odciążenie kila dni po zabiegu odczuwalny jest ból. Po zdjęciu szwów chirurgicznych rozpoczynamy rehabilitacje zgodną z harmonogramem odpowiednim dla danego rodzaju zabiegu sztywny to choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Objawia się przede wszystkim ograniczeniem możliwości zgięcia grzbietowego tego stawu, dolegliwościami bólowymi, obrzękiem oraz stanem zapalnym w jego okolicy. Dodatkowo, w bardziej zaawansowanych stadiach, widać deformację stawu oraz na skutek wytworzenia się nieprawidłowych nawarstwień tkanki kostnej występuje dyskomfort przy noszeniu obuwia. Na ogół zniekształcenie pierwszego palca stopy (palucha) jest niewielkie. Dolegliwości bólowe pojawiają się na skutek uszkodzeniu chrząstki stawowej i pojawienia się wyrośli chrzęstno-kostnych na obrzeżach stawu ograniczających zakres ruchu. Często schorzenie występuje rodzinnie (czynnik genetyczny), na podłożu zmian przeciążeniowych spowodowanych zbyt dużym obciążaniem stawu (ciężka praca fizyczna, otyłość), w przebiegu chorób reumatologicznych (np. dna moczanowa, choroby chrząstki stawowej), po urazach przodostopia oraz idiopatycznie (nie można ustalić czynnika stymulującego wystąpienie choroby). Sposób leczenia uzależniony jest głównie od nasilenia dolegliwości oraz stopnia nasilenia zmian zachowawcze wskazane jest w postaciach miernie zaawansowanych lub gdy leczenie operacyjne jest zbyt dużym obciążeniem dla pacjenta. Stosuje się wkładki ortopedyczne, zabiegi fizjoterapeutyczne, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Okresową poprawę przynoszą sterydowe zastrzyki dostawowe (tzw. blokady) W zaawansowanej deformacji, przy znacznego stopnia dolegliwościach bólowych stosuje się leczenie operacyjne. Operacja sztywnego paluchaPodstawowe leczenie operacyjne polega na usunięciu wyrośli kostnych, uwolnieniu przykurczu tkanek miękkich wokół stawu i oczyszczeniu samego stawu. Decyzja o sposobie zaopatrzenia operacyjnego palucha sztywnego musi być podjęta indywidualnie – oprócz stopnia uszkodzenia stawu należy brać pod uwagę aktywność ruchową i oczekiwania pacjenta. Ostateczny efekt leczenia jest ściśle powiązany z przestrzeganiem zaleceń lekarskich i wykonaniem pełnego cyklu zabiegów rehabilitacyjnych indywidualnie zaplanowanych dla każdego zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub odcinkowymPobyt w oddziale› do kilku godzinZalecenia po zabiegu› pacjent nie powinien prowadzić samochodu, ani korzystać ze środków transportu publicznego.› opatrunki należy zmieniać zgodnie z zaleceniem lekarza. Należy unikać moczenia rany.› w okresie pooperacyjnym występuje obrzęk stopy i ból w miejscu operowanym. W celu zmniejszenia obrzęku należy ograniczyć chodzenie oraz utrzymywać nogę w pozycji uniesionej. Ból zwykle daje się opanować przepisanymi lekami.› wizyta kontrolna odbywa się w wyznaczonym terminie, jednak w przypadku wystąpienia zaczerwienienia, wycieku z rany, gorączki, nasilenia bólu i obrzęku należy skontaktować się z lekarzem.› zwykle zezwala się na częściowe obciążanie operowanej kończyny (opieranie się na pięcie). Można się również zaopatrzyć w specjalny but, dostępny w sklepie medycznym. Można pomagać sobie kulami łokciowymi.› okres oszczędzania operowanej stopy uzależniony jest od rodzaju wykonanej operacji i wynosi od 3 do 12 tygodni.› po zabiegu operacyjnym wymagane jest szybkie rozpoczęcie rehabilitacji, sprzyjającej szybszemu gojeniu ran i rozluźnieniu blizn. Rekonwalescencja› niezdolność do pracy zawodowej – od 3 do 12 tygodniLeczenie palucha sztywnegoPaluch sztywny (hallux rigidus) stanowi drugie obok palucha koślawego najczęstsze schorzenie dotyczące pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. Istotą choroby jest postępujące ograniczenie zgięcia grzbietowego palucha oraz dolegliwości bólowe stawu podczas chodu. Sztywność palucha wynika ze zmian zwyrodnieniowych, które powstają na bazie różnych czynników. Wybór metody leczenia jest zależny od stopnia zaawansowania choroby – początkowe stadia można leczyć zachowawczo poprzez terapię manualną, wkładki ortopedyczne oraz modyfikację obuwia. W przypadku bardziej nasilonych objawów podejmuje się leczenie operacyjne, które może polegać na usunięciu zmian zwyrodnieniowych, całkowitym usztywnieniu stawu lub wykonaniu endoprotezoplastyki (wszczepieniu sztucznej protezy stawu).Paluch sztywny objawia się bólem stawu śródstopno-paliczkowego dużego palca podczas chodzenia, gdy pięta unosi się nad podłoże i stopa przygotowuje się do odbicia. Przyczyną bólu jest konflikt po stronie grzbietowej stawu, gdy górna krawędź paliczka bliższego uderza o powierzchnię głowy kości śródstopia. Konflikt kostny wynika z obecności zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych, które ograniczają bierne zgięcie grzbietowe palucha. Na obrazach RTG stwierdza się zwężenie szpary stawowej oraz obecność wyrośli kostnych (osteofitów). Dolegliwości bólowe często uniemożliwiają pełne wspięcie na palce lub noszenie butów na wysokim sztywny jest chorobą postępującą, co oznacza, że można tylko spowolnić jej progres i leczyć ból objawowo. Ze schorzeniem stawu palucha wiążą się negatywne kompensacje ruchowe – by uniknąć bólu, pacjent przetacza stopę bardziej przez zewnętrzną jej krawędź. Dochodzi do utrwalenia nieprawidłowego wzorca chodu, który prowadzi do przeciążeń mięśni i stawów kończyny dolnej oraz powstawania palucha sztywnegoPrzyspieszone zmiany zwyrodnieniowe stawu śródstopno-paliczkowego mogą wynikać z poniższych czynników:Ostre urazy w obrębie palucha Często zdarzającą się kontuzją jest uraz typu „turf toe”, który polega na uszkodzeniu kompleksu torebkowo-więzadłowo-trzeszczkowego stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Do urazu dochodzi w mechanizmie nadmiernego zgięcia grzbietowego dużego palca podczas aktywności sportowych lub w wyniku przyjęcia pozycji siadu klęcznego na piętach z podwiniętymi palcami. Brak podjęcia odpowiedniego leczenia skutkuje niestabilnością stawu, która generuje szybsze zużywanie się chrząstki stawowej i rozwój zwyrodnienia. Paluch sztywny może rozwijać się także na tle przebytych złamań stawowych i stłuczeń w obrębie palucha, np. wskutek kopnięcia w twardą przeszkodę lub upadku ciężkiego przedmiotu na przód pierwszej kości śródstopia (płaskostopie, paluch koślawy) Uniesienie pierwszej kości śródstopia oznacza nadmierne dogrzbietowe zgięcie pierwszej kości śródstopia związane z hipermobilnością pierwszego promienia i nadpronacją stopy. Podczas chodu, w momencie uniesienia pięty nad podłoże dochodzi do nieprawidłowego dysbalansu pomiędzy wewnętrznymi siłami oddziałującymi na staw śródstopno-paliczkowy (napięciem mięśni i powięzi podeszwowej) a siłą działającą na paluch od strony podłoża. W efekcie dochodzi do patologicznych naprężeń tkanek i nierównomiernego rozkładu nacisku w obrębie chrząstki stawu. Warunki te stwarzają także stan ograniczonego zgięcia grzbietowego stawu jeszcze bez wyraźnych zmian strukturalnych stawu – jest to tzw. paluch ograniczony (hallux limitus). Uważa się, że hallux limitus może poprzedzać rozwój palucha dopasowanie powierzchni tworzących staw śródstopno-paliczkowy Słabsze dopasowanie powierzchni stawowych może być zmianą wrodzoną. Ponadto, nieprawidłowo zoperowany paluch koślawy z podwichnięciem stawu śródstopno-paliczkowego może prowadzić do pogłębienia artrozy i usztywnienia zapalne obejmujące staw śródstopno-paliczkowy palucha Najczęstszym schorzeniem atakującym drobne stawy układu ruchu jest reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Istotą choroby jest stan zapalny błony maziowej, który poszerza się na pozostałe struktury stawu, prowadząc do zwłóknienia aparatu torebkowo-więzadłowego, wtórnej destrukcji chrząstki stawowej i postępującego ograniczenia ruchomości stawu. RZS stanowi przyczynę mnogich zniekształceń palców stóp oraz nabytego płaskostopia. Aby zmniejszyć progres deformacji, w okresie zaostrzenia RZS nie należy nadmiernie przeciążań stóp oraz stosować indywidualne wkładki ortopedyczne wykonane z miękkich schorzeniem prowadzącym do rozwoju palucha sztywnego jest podagra (dna moczanowa), która atakuje wybiórczo pierwszy staw śródstopno-paliczkowy. Stan zapalny rozwija się wskutek odkładania się kryształów kwasu moczowego w stawie palucha. Objawami podagry jest okresowe zaczerwienie, obrzęk i bolesność stawu śródstopno-paliczkowego palucha nasilające się po spożyciu produktów mięsnych. Postępowanie polega na modyfikacji diety oraz leczeniu zaburzeń metabolicznych prowadzących do zwiększonego poziomu kwasu moczowego we martwica głowy kości śródstopia Jałowa martwica polega na obumieraniu kości bez udziału zapalenia. Wskutek rozmiękania kości dochodzi do zniekształcenia obrysu głowy kości śródstopia i zaburzenia mechaniki stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Jałowa martwica rzadko pojawia w obrębie stawu palucha, ryzyko jej wystąpienia jest większe u osób z nadmiernie długą pierwszą kością śródstopia i stopą wydrążoną. Przewlekłe przeciążenia mogą prowadzić do zaburzenia ukrwienia głowy kości śródstopia i rozwoju nieprawidłowego obuwia Do powstawania palucha sztywnego może przyczyniać się także noszenie obuwia z wąskimi czubkami lub na wysokim obcasie. Obuwie tego rodzaju wymusza nienaturalne ustawienie stawu palucha oraz zwiększa stopień przeciążenia głowy kości zachowawczeIdentyfikacja czynników ryzyka palucha sztywnego pozwala na wdrożenie postępowania mającego za zadanie spowolnić progres choroby. W przypadku stwierdzenia tendencji do płaskostopia warto wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśnie głębokie stopy oraz ćwiczenia poprawiające stabilność stawu skokowego. Wskazana jest również terapia manualna stawu śródstopno-paliczkowego i pozostałych stawów stopy, by zachować mobilność stopy pozwalającą na chód bez dolegliwości bólowych może przynieść noszenie specjalnych wkładek ortopedycznych odciążających pierwszy promień stopy. Wskazane jest także użytkowanie obuwia ze sztywną podeszwą typu roller, która posiada zaokrąglony czubek. W trakcie chodu dochodzi do przekolebania buta z odciążeniem stawu palucha i zachowaniem prawidłowego wzorca chodu bez negatywnych kompensacji na poziomie stawu skokowego, kolana czy operacyjneLeczenie operacyjne podejmuje się u osób z dużymi dolegliwościami bólowymi i z ograniczeniem ruchomości stawu, a także w przypadku, gdy leczenie zachowawcze pozostaje nieskuteczne. Kwalifikacja do odpowiedniego rodzaju zabiegu operacyjnego uwzględnia stopień zaawansowania palucha sztywnego określany na podstawie zdjęć RTG, poziom aktywności pacjenta oraz jego oczekiwania co do efektu po zabiegu. Zastosowanie leczenia operacyjnego pozwala na skuteczną niwelację dolegliwości bólowych, swobodny chód, a nawet podejmowanie aktywności sportowej jak bieganie. Cheilektomia polega na usunięciu wyrośli kostnych, które powstały w wyniku zmian zwyrodnieniowych. Chirurg wycina jedną czwartą grzbietowej części głowy kości śródstopia razem z osteofitem. Uwalnia również zrosty i zwłóknienia w obrębie stawu palucha. Zabieg powinien umożliwić zwiększenie zakresu zgięcia grzbietowego do minimum 60 stopni – ruchomość palucha sprawdzana jest śródoperacyjnie. Cheilektomię przeprowadza się u osób młodych, u których na radiogramach stwierdza się mały ubytek chrząstki głowy kości śródstopia. Wykonuje się także cheilektomię połączoną z osteotomią klinową Moberga, która uwzględnia przecięcie paliczka bliższego palucha i korekcję jego osi w celu uzyskania jeszcze większego zakresu ruchu zgięcia palucha. Wybór ostatecznej techniki zależy od indywidulanych warunków anatomicznych stopy pacjenta oraz biegłości chirurga w stosowanych procedurach operacyjnych. Artrodeza (usztywnienie) stawu śródstopno-paliczkowego stanowi „złoty standard” leczenia zaawansowanych postaci palucha sztywnego, zwłaszcza jeśli schorzenie rozwija się na podłożu zapalnym. Zabieg polega na wycięciu powierzchni stawowych, a następnie trwałym usztywnieniu stawu za pomocą specjalnych śrubek. Paluch zostaje ustawiony w pozycji około 25 stopni zgięcia grzbietowego, co umożliwia pacjentowi swobodne podejmowanie większości aktywności. Dolegliwości bólowe stawu palucha zostają zniesione, a komfort życia ulega wyraźnej poprawie. Dobrze przeprowadzony zabieg artrodezy przynosi trwałe efekty, a powikłania zdarzają się bardzo rzadko. Po zabiegu przodostopie wymaga odciążenia aż do uzyskania zrostu kości – przez około 6 tygodni pacjent powinien nosić specjalne obuwie „Gejszy” umożliwiające chód, a jednocześnie odciążające operowaną resekcyjna Kellera wykonywana jest u osób starszych powyżej 60 roku życia i prowadzących siedzący tryb życia. Zabieg polega na wycięciu jednej trzeciej paliczka bliższego palucha. Obciążanie kończyny w normalnym obuwiu jest możliwe w krótszym okresie czasu w porównaniu do artrodezy. Umożliwia to wczesną pionizację i poruszanie się osobom starszym bez konieczności długiego noszenia buta odciążającego. Zabieg ten niesie jednak za sobą większe ryzyko powikłań, w związku z czym nie powinno się go wykonywać u młodych aktywnych osób. Endoprotezoplastyka stawu śródstopno-paliczkowego palucha Wszczepienie sztucznej protezy stawu śródstopno-paliczkowego umożliwia przywrócenie ruchomości palucha w zaawansowanym stadium choroby zwyrodnieniowej. Obecnie trwają dyskusje co do trwałości sztucznego stawu i ryzyka zwichnięcia czy obluzowania protezy. Dzięki postępowi inżynierii biomedycznej produkowane są coraz bardziej nowoczesne i trwalsze w użytkowaniu modele endoprotez, co rodzi nadzieję na zastosowanie endoprotezoplastyki u szerszego grona informacjeNajczęściej zadawane pytania o schorzenie palucha sztywnego i metody jego leczenia:
Brak czucia w palcu, zdrętwiały palec lub występowanie innych zaburzeń czucia w określonym obszarze stopy może stanowić jedno z powikłań po operacji haluksa. Nie zawsze jest to wynik zaniedbania lekarza – zabieg może zostać przeprowadzony prawidłowo, natomiast tworząca się blizna uciska na nerw, wyzwalając dolegliwości. Całkowity brak czucia przyśrodkowej strony palucha może wiązać się z przecięciem nerwu skórnego grzbietowo-przyśrodkowego stopy. W ciągu kilku pierwszych dni po zabiegu palec może być zdrętwiały i nie powinno to stanowić powodu do niepokoju. Zaraz po zdjęciu szwów i wygojeniu się rany należy mobilizować tworzącą się bliznę, aby ją uelastycznić i zapobiec pociąganiu przez nią sąsiadujących struktur. Czucie w palcu powinno stopniowo wracać wraz z postępem rehabilitacji. Ważne, aby terapia była prowadzona przez doświadczonego fizjoterapeutę, który przeprowadzi uwalnianie tkanek w sposób ukierunkowany, bez narażenia nerwu na dalsze uszkodzenia. Jeśli po kilku tygodniach od zabiegu czucie palca nadal nie wraca, może to być związane z uszkodzeniem nerwu podczas zabiegu operacyjnego. Ortopeda przeprowadzający korekcję haluksa, wykonując cięcie od przyśrodkowej strony stopy, powinien zlokalizować nerw i zabezpieczyć go przed przypadkowym uszkodzeniem. Czasami jednak przebieg nerwu jest odmienny niż u większości osób, co zwiększa ryzyko jego przypadkowego przecięcia lub zmiażdżenia. Pieczenie, drętwienie palucha po operacji haluksa W niektórych przypadkach uszkodzenie nerwu jest niepełne, tzn. nerw dalej przewodzi bodźce, ale jego funkcjonowanie ulega zaburzeniu. Przyczyną może być uraz mechaniczny (np. częściowe zmiażdżenie) lub ucisk nerwu przez obrzęk pooperacyjny lub zakleszczenie nerwu przez tworzącą się bliznę. W efekcie, palec może być nadwrażliwy na dotyk i kontakt ze skarpetką czy obuwiem. Obserwuje się mrowienie, drętwienie lub pieczenie palca. U większości pacjentów dolegliwości te są łagodne i mają charakter przejściowy. Pomóc może terapia manualna tkanek miękkich w obrębie stopy, masaż blizny pooperacyjnej oraz neuromobilizacje. Jeżeli pieczenie czy nieprzyjemne mrowienie palca utrzymuje się długo i utrudnia codzienne funkcjonowanie, konieczne jest dokładniejsze zbadanie przyczyny. W tym celu lekarz ortopeda lub radiolog wykonuje badanie USG nerwu specjalną głowicą przeznaczoną do oceny przebiegu struktur nerwowych. Wykrycie nerwiaka pooperacyjnego odpowiedzialnego za pieczenie czy ból palca może stanowić podstawę do jego operacyjnego wycięcia. Ryzyko uszkodzenia nerwu a operacja palucha koślawego Największe ryzyko uszkodzenia nerwu występuje w przypadku operacji rewizyjnych, gdy ortopeda operuje haluksa po raz drugi. Usuwanie zespolenia, ponowne cięcie kości i zakładanie nowego zespolenia znacznie poszerza zakres naruszenia otaczających tkanek miękkich. Zabiegiem o dość wysokim stopniu inwazyjności jest także artrodeza stawu palucha przeprowadzana w leczeniu zaawansowanych postaci palucha sztywnego. Do zabiegów korekcyjnych haluksa ograniczających ryzyko uszkodzenia nerwów należy MICA – małoinwazyjny zabieg korekcji haluksa przeprowadzany przezskórnie. Jeśli dostępy zostaną wykonane prawidłowo, uszkodzenie nerwu w trakcie zabiegu jest mniejsze. Ograniczeniu ulega także ryzyko uwięźnięcia nerwu w obkurczającej się bliźnie, ponieważ wewnętrzne blizny tkanek miękkich po zabiegu MICA są znacznie mniejsze niż po zabiegach wykonywanych na otwarto.
Paluch sztywny (hallux rigidus) to schorzenie zwyrodnieniowe, prowadzące do częściowej lub całkowitej utraty ruchomości w stawie śródstopno – paliczkowym dużego palca u stopy. To jedna z najczęstszych chorób, powodujących deformację oraz ból w obrębie palucha. Często mylona jest z paluchem koślawym. Oba zwyrodnienia dotyczą wprawdzie tego samego stawu, ale są to różne schorzenia, wymagające innej sztywny – przyczynySchorzenie może pojawić się w wyniku działania następujących czynników: Regularne mikrourazy stawu śródstopno-paliczkowego lub jeden, duży uraz powierzchni stawowej. Nieprawidłowości w budowie stawu oraz kości śródstopia. Dziedziczenie – występowanie choroby w rodzinie, zwiększa szanse na pojawienie się jej u przyszłych pokoleń. Choroby takie jak np. dna moczanowa, choroby chrząstki stawowej, jałowa martwica głowy pierwszej kości śródstopia. Nadmierna długość sztywny – objawyObjawy schorzenia nie należą do przyjemnych. Chory przede wszystkim odczuwa dolegliwości bólowe oraz problemy z ruchomością w obrębie dużego palca stopy (dotyczy to zarówno zgięcia jak i wyprostu palucha). Towarzyszy temu najczęściej zaczerwienienie, ocieplenie oraz powiększenie obrysu stawu śródstopno – paliczkowego. W zaawansowanym stadium rozwoju choroby, pojawiają się wyrośle kostne na powierzchni grzbietowej stawu, powodujące ból przy noszeniu obuwia. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do znacznego dyskomfortu i problemów ze sprawnym poruszaniem sztywny – diagnozaIm wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana, tym większa szansa na skuteczne leczenie zachowawcze. Dlatego w przypadku jakichkolwiek dolegliwości z paluchem, należy udać się do ortopedy. Podczas badania, lekarz sprawdza ruchomość stawu śródstopno-paliczkowego oraz poszukuje ewentualnych wyrośli kostnych, będących skutkiem choroby. Specjalista może zlecić badanie RTG, obrazujące stopień deformacji oraz uszkodzenia w obrębie sztywny – leczenie zachowawczeJeśli choroba nie jest w zaawansowanym stadium rozwoju, lekarz najczęściej koncentruje się na leczeniu zachowawczym chorej stopy. Terapia ta obejmuje: Chodzenie w odpowiednio dobranym obuwiu, nieuciskającym palców. Stosowanie indywidualnie dobranych wkładek ortopedycznych. Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Zabiegi fizykoterapeutyczne. Ćwiczenia rozluźniające, ciepłe kąpiele, masaże. Terapia manualna. Kinesiotaping, którego celem jest prawidłowe ustawienie palucha oraz jego zabezpieczenie. Zastrzyki sterydowe (blokady). Terapia osoczem sztywny – leczenie operacyjneBywa, że konieczna staje się operacja sztywnego palucha. Podczas zabiegu, chirurg usuwa wyrośla kostne, uwalnia przykurcz tkanek miękkich wokół stawu oraz oczyszcza go. W skrajnych przypadkach, kiedy doszło do całkowitego zniszczenia stawu, można go usztywnić lub zastąpić endoprotezą. Trzeba pamiętać, że operacja nie daje stuprocentowej gwarancji wyleczenia i związana jest z długotrwałą rehabilitacją ruchową oraz seriami zabiegów fizykoterapeutycznych (np. jonoforeza, laser, pole magnetyczne).Paluch sztywny – powikłania po operacjiPrzeprowadzenie zabiegów chirurgicznych, zawsze wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań. Do możliwych skutków ubocznych po operacji palucha sztywnego należą: Zaczerwienienie skóry stawu oraz rany pooperacyjnej.• Obrzęk, utrudniający sprawną rehabilitację. Dolegliwości bólowe w stawie. Krwiaki. Rozejście się rany. Powstanie zmian bliznowatych. Zaburzenia czucia skórnego. Uszkodzenie naczyń lub nerwów operowanej sztywny – leczenie w KrakowieW momencie pojawienia się jakichkolwiek dolegliwości w obrębie palucha, zapraszamy na konsultację ortopedyczną do naszego centrum medycznego. Po postawieniu diagnozy, lekarz przedstawia Pacjentowi plan skutecznego leczenia choroby. Zostaje on również poinformowany o postępowaniu prewencyjnym, które pozwoli uniknąć zabiegu chirurgicznego w przyszłości. W przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych, ortopeda kieruje chorego na operację stawu.
(hallux rygidus, hallux limitus) To bolesne zmiany zwyrodnieniowe palucha (stawu środstopno-paliczkowego pierwszego) polega na zużyciu chrząstki, wytworzeniu wyrośli kostnych oraz ograniczenia ruchomości palucha. To drugie pod względem częstości schorzenie w obrębie stawu MPI po paluchu koślawym. Cechy charakterystyczne stawu zmienionego zwyrodnieniowo to: zwężenie szczeliny stawu wyrośla kostne w obrębie stawu torbiele zwyrodnieniowe sklerotyzacja podchrzęstna zdj. 1 Rzut przednio tylny rentgenogramu Wszystkie te cechy widoczne (patrz zdj. 1) skutkują znacznym ograniczeniem ruchomości w stawie śródstopno-paliczkowym pierwszym oraz poszerzeniem obrysów stawu. Schorzenie dwa razy częściej dotyka kobiety w średnim wieku. Schorzenie ma charakter postępujący i wraz z upływem czasu zmiany ulegają nasileniu. Zwężenie szczeliny stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego prawej stopy zdj. 2 Rzut boczny rentgenogramu stopy Wyrośla kostne na grzbietowej stronie paliczka proksymalnego oraz głowy I kości śródstopia Powstaniu palucha sztywnego towarzyszy zazwyczaj ból okolicy głowy pierwszej kości śródstopia (balonowatego zgrubienia) w wyniku blokady wyrośli kostnych z tkankami wnętrza stawu, narastającego zapalenia tkanek miękkich tej okolicy. Proporcjonalne do stopnia zaawansowania zmian oraz aktywności pacjenta. Ograniczenie ruchomości w stawie MPI – zwłaszcza zgięcia grzbietowego. W zaawansowanych zmianach może pojawić się ból zewnętrznej krawędzi stopy – metatarsalgia. Ból okolicy pierwszej kości śródstopia powodowany drażnieniem nerwów w okolicy głowy I kości śródstopia – konflikt wyrośli kostnych z obuwiem. Największą rolę odgrywa pojedynczy lub powtarzające się urazy stawu MPI Nieprawidłowy kształt głowy I kości śródstopia Zaburzenie proporcji długości kości śródstopia – zbyt długa I kość śródstopia Uniesienie I kości śródstopia- widoczne na rentgenogramach bocznych stopy Choroby zapalne (RZS, Dna moczanowa) Powikłania jatrogenne- pooperacyjne Rozpoznanie jest stosunkowo proste; obserwujemy poszerzone obrysy stawu MPI, staw jest zaczerwieniowy i o wzmożonym uciepleniu. Towarzyszy ból podczas dotyku oraz próbie ruchów w stawie MPI, ruchomość w stawie MPI jest ograniczona. Z badań obrazowych posługujemy się przeswietleniem RTG wykonywanym w pełnym obciążeniu. Zwężenie szczeliny stawu MPI , długość I kości śródstopia , kat HV (patrz zdj. 1) Obecność wyrośli kostnych stawu MPI (patrz zdj. 1) Ocena zmian stawu śródstopno-trzeszczkowego (parz zdj. 3) Ocena stopnia zaawansowania zmian stawu MPI w projekcji skośnej (patrz zdj. 4) zdj. 3 RTG celowane na staw śródstopno-trzeszczkowy (pacjentka lat 33) Zwyrodnienie pod postacią zwężenia szczeliny stawu, wyrośli kostnych na trzeszczce bocznej oraz głowie I kości śródstopia zdj. 4 RTG stopa lewa – projekcja skośna Ocena powierzchni głowy I kości śródstopia Paluch sztywny jest schorzeniem, które wraz z upływem czasu postępuje i nasila stopień deformacji. Leczenie palucha sztywnego zależy od stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych i stopnia nasilenia dolegliwości bólowych, aktywności pacjenta. Decyzja o sposobie leczenia jest podejmowana indywidualnie. Leczenie zachowawcze Noszenie obuwia z twardą, płaską podeszwą o szerokim przodzie (dla zmniejszenia ucisku na palce stopy), kołyskowa podeszwa (patrz zdj. 5) Fizykoterapia – działanie przeciwzapalne stawu MP I Ortezy usztywniające staw MP I– ortezy, zmniejszają zapalenie ale nawet długotrwałe stosowanie nie usuwa przyczyny dolegliwości Modyfikacja aktywności Iniekcje dostawowe zdj. 5 But o kołyskowej podeszwie Należy podkreślić że nieoperacyjne metody leczenia palucha sztywnego są ograniczone. Możemy jedynie zmniejszyć dolegliwości bólowe ale zmiany powstałe w stawie MPI nie ulegną zmniejszeniu. Leczenie operacyjne Dlaczego należy zdecydować się na operacje palucha sztywnego? Jest to schorzenie postępujące, wraz z upływem czasu zmniejsza się zakres ruchomości w stawie MP I, dolegliwości bólowe nasilają się, zwyrodnienie obejmuje większy zakres struktur stawu MP I wymagających leczenia. Przy bardziej zaawansowanych zmianach zakres operacji jest większy a często możliwe jest już tylko wykonanie usztywnienia zajętego zmianami stawu. Chód ze zmianami zwyrodnieniowymi jest zaburzony – pacjent oszczędza wewnętrzną części stopy, oszczędza zajętą kończynę co skutkuje zmianami w innych wyżej położonych stawach zajętej kończyny, kręgosłupa oraz przeciążeniem kończyny po drugiej stronie. Leczeniem operacyjnym usuwamy przyczynę dolegliwości bólowych oraz wpływamy na zwiększenie zakresu ruchomości w stawie MPI, usuwamy powstałe zniekształcenie stopy, zahamowujemy rozwój zniekształcenia. W przypadku zmian zwyrodnieniowych III stopnia leczenie polega na wykonaniu usztywnienia stawu MPI Gwarantujemy naszym pacjentom opiekę na każdym etapie leczenia na najwyższym poziomie. Dzięki stworzeniu wyszkolonego i doświadczonego zespołu ludzi; pań pielęgniarek, lekarzy, rehabilitantów. Gdy zmiany zwyrodnieniowe są nasilone, ból uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się i nie mam poprawy po leczeniu zachowawczym jedyną skuteczną metodą leczenia jest leczenie operacyjne Metody operacji palucha sztywnego Dysponujemy kilkoma skutecznymi metodami operacji palucha sztywnego. O wyborze danej metody operacyjnej decyduje stopień zaawansowania zmian, charakter zmian oraz oczekiwania pacjenta. Według danych naukowych leczenie operacyjne jest jedyną skuteczną metodą leczenia palucha sztywnego. Cheilektomia to najczęściej wykonywana operacja w przypadku leczenia umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych stawu MP I. Polega ona na wycięciu wyrośli kostnych z głowy I kości śródstopia oraz paliczka palucha (ryc. 6). W wyniku tego uzyskujemy zniesienie dolegliwości bólowych stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości w stawie, możliwość bezbólowego poruszania się. ryc. 6 schemat stawu MP I widok od boku Wyrośla kostne które usuwamy Dzięki takiej technice pacjent może opuścić ośrodek zabiegowy już w dniu operacji, może mieć wykonaną korekcję jednoczasową obu stóp a także może obciążać kończynę bezpośrednio po operacji. Pozwala ona na wdrożenie rehabilitacji, wykonywania ćwiczeń zakresu ruchomości stawu MPI już w dniu operacji przez co pacjent bardzo szybko wraca do pełni sprawności w 3-5 tyg. W przypadku konieczności uzyskania większego zakresu ruchomości w stawie MP I wykonujemy osteotomie typu Moberg. Zabieg ten polega na wycięciu „klina” otwartego do góry w paliczku proksymalnym palucha oraz zespolenia kości przy pomocy klamry. Klin wycięty z paliczka palucha zdj 7. RTG boczne po osteotomii MOBERG W przypadku zmian zwyrodnieniowych o średnim zaawansowaniu posługujemy się osteotomią skracającą I kość śródstopia – Osteotomia wg. Hohmanna lub też wszczepienia endoprotezy stawu MPI – Futura Primus Flexible Great Toe (FGT). Osteotomia części dystalnej I kości śródstopia wg. Hohmanna polega na przecięciu głowy pierwszej kości śródstopia pod kątem 45st. i przesunięciu głowy proksymalnie. Dzięki temu uzyskujemy odbarczenie stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości a także obniżenie głowy I kości ten polega na usunięciu stawu MPI i zastąpieniu go silikonowym implantem. Dzięki temu odzyskujemy bezbolesny ruch w stawie MPI. Jest to zabieg dedykowany dla starszych osób, mniej aktywnych. W przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych jedną sprawdzoną metodą operacji (tzw. złotym standardem) jest wykonanie usztywnienia stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego (artrodeza stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego) Zabieg polega na usunięciu wyrośli kostnych stawu MPI, przygotowaniu powierzchni do zespolenia oraz wykonania stabilizacji paliczka proksymalnego z pierwszą kością śródstopia przy pomocy płyty i śrub. dr PawełBąkSpecjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu specjalizujący się w chirurgii stopy i stawu skokowego.
Wraz ze zmianą pogody, gdy na zewnątrz coraz częściej towarzyszy nam jesienna aura, wracamy do noszenia pełnego obuwia, które w zmienionych zwyrodnieniowo stopach, powoduje nasilenie dolegliwości bólowych. Takim powszechnie występującym problemem w obrębie przedniej części stopy, są zmiany zwyrodnieniowe stawu palucha, czyli tak zwany Paluch Sztywny. Jakie są przyczyny, objawy i jak wygląda leczenie palucha sztywnego? Hallux rigidus (paluch sztywny) Byś wiedział, o czym dokładnie mowa, oto kilka informacji na jego temat: Zmiany zwyrodnieniowe stawu palucha, dotyczą 1 na 40 osób w wieku po 50 i zaczynają się rozwijać po 30 Poza tym, częściej dotykają kobiet, niż mężczyzn. Staw palucha (MTP I), to staw utworzony przez głowę pierwszej kości śródstopia, podstawę palucha oraz 2 malutkie kostki (trzeszczki), pod spodem głowy pierwszej kości śródstopia. Największa powierzchnia „ścierania” znajduje się na szczycie głowy I kości śródstopia. Do najczęściej występujących objawów palucha sztywnego, należą: ból palucha podczas aktywności, zwłaszcza podczas wybijania się z palców stopy, obrzęk stawu palucha, trudności ze zgięciem palucha, balonowaty guz stawu MP I, wyrośla kostne, powstające na grzbietowej stronie głowy I kości śródstopia i pocierane wewnątrz obuwia. Przyczyny Przyczyna powstania palucha sztywnego nie jest znana, jakkolwiek udowodniono, że wiele czynników nasila powstanie zmian. Należy do nich zbyt długa i/lub uniesiona pierwsza kość śródstopia i inne anomalie anatomiczne, wcześniejsze urazy palucha, historia rodzinna. To wszystko zmienia biomechanikę stawu MPI i zwiększa siły ścierania głowy I kości śródstopia, co prowadzi do powstania zmian zwyrodnieniowych. Diagnoza Lekarz rozpoznaje zmiany zwyrodnieniowe, na podstawie badania fizykalnego oraz zdjęcia RTG. NMR i TK zazwyczaj nie są wymagane. Leczenie palucha sztywnego W przypadku palucha sztywnego, w zależności od stopnia zaawansowania zmian, można stosować dwa rodzaje leczenia: Zachowawcze Te metody, lekarz zwykle wybiera jako pierwszą linię leczenia. W ramach działań zachowawczych, może zalecić: podawanie leków przeciwzapalnych i okładów z lodu, iniekcje osocza bogatopłytkowego (PRP), „SANAKIN” – gwarantują zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz brak działań niepożądanych, zmianę obuwia, w tym unikanie wysokich obcasów, noszenie obuwia ze sztywną, zakrzywioną podeszwą, wkładki ograniczające ruchomość stawu MPI. Chociaż takie metody leczenia, zmniejszają dolegliwości bólowe, to nie powstrzymują rozwoju zmian. Operacyjne Jeśli nie ma poprawy po leczeniu zachowawczym i gdy zaawansowanie zmian zwyrodnieniowych jest duże, lekarz może zdecydować o operacyjnym leczeniu palucha sztywnego. Rodzaj wybranej przez niego operacji, zależy o stopnia zaawansowania zmian, od wieku pacjenta oraz typu budowy stopy. Lekarz wykonujący zabieg, dzieli go na 3 części: 1. Usunięcie wyrośli kostnych (CHEILEKTOMIA) Przy lekkim i średnim stopniu zaawansowania zmian, usunięcie części kości ze szczytu głowy I kości śródstopia, jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Przynosi to zwiększenie zakresu ruchomości stawu MPI oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych. 2. Usztywnienie stawu (ARTRODEZA stawu MPI) W zniszczonym stawie, zmiany zwyrodnieniowe lekarz leczy poprzez „zespawanie” stawu palucha. W procedurze tej, usuwa zniszczoną chrząstkę stawu, a następnie za pomocą śrub i płyty, łączy ze sobą kości, co umożliwia ich zrost. Główną korzyścią tej procedury, jest stała redukcja bólu ze strony usztywnionego stawu, ale wiąże się to z brakiem ruchu w stawie MPI. Mimo to, większość pacjentów po tego typu operacji, jest nadal w pełni aktywnych ruchowo. 3. Wymiana stawu na sztuczny (ALLOPLASTYKA stawu MPI) W lekkim i średnim stopniu zniszczenia stawu, lekarz stosuje procedurę wszczepienia elementu metalowego lub silikonowego w miejsce stawu. Korzyść dla ciebie jako pacjenta, polega na zachowaniu ruchu w stawie MPI i zniesienie bólu. Niestety, jest też niekorzystna strona zastosowania tej procedury, w postaci braku powtarzalnych dobrych wyników leczenia, wysokiego odsetku obluzowań endoprotez oraz dużego kosztu implantów. Powrót do zdrowia Czas rekonwalescencji zależy od typu wykonanej procedury. Po cheilektomii, przez 2 tygodnie musisz oszczędzać operowaną stopę oraz dbać o gojenie się rany pooperacyjnej i wykonywać ćwiczenia, zwiększające zakres ruchomości w stawie MPI. Dopiero po tym czasie, możesz wrócić do noszenia normalnego obuwia. W przypadku operacji usztywnieniu stawu MPI, przez 5 tygodni poruszasz się w bucie pooperacyjnym i dbasz o ranę pooperacyjną. W przypadku obu procedur, musisz się liczyć z utrzymującym się obrzękiem stopy, który może trwać nawet 3 miesiące po operacji. Każda operacja niesie za sobą ryzyko powstania blizn, infekcji i utrzymywania się dolegliwości bólowych. Jednak powikłania te zdarzają się rzadko, a na ich pojawienie się, może mieć wpływ palenie tytoniu oraz zaburzenia odporności.
but po operacji palucha sztywnego
